What the h*** was I thinking?

Morgen is het zover, ik ga 2 nachtjes met een vriendin op pad. Alleen gaan we niet zomaar op pad, we gaan 3 dagen naar een Yoga- en Detoxretreat. Toen ik enthousiast meldde wel een keer mee te willen met mijn vriendin, die dit al eerder eens had gedaan was ik me nog niet bewust waar ik me precies aan ging wagen. Dat besef kwam pas afgelopen week, toen ik moest beginnen met afbouwen. Op dat moment vond het volgende gesprek plaats tussen mij en mezelf:

Afbouwen?

Jazeker! De bedoeling is dat je de week voordat je gaat beginnen met de detox gaat afbouwen.

Waarmee dan?

Nou,  met eten!

*stilte*

Euh, hoorde ik dat nu goed? Jij? Jij gaat afbouwen met eten? Hahaha, grapje zeker?

En zo kon het gebeuren dat ik vandaag een winterbbq met familie had, waarin er voor mij weinig werd gebarbecued. Want net vandaag mocht ik alleen nog groente en fruit eten. Lekkere planning van me, vind je ook niet? Nu ga ik de komende dagen dus genieten van een paar dagen niet eten. Ben heel benieuwd hoe dat gaat zijn voor iemand die sociale situaties, gezelligheid en weekendjes weg eigenlijk altijd met eten associeert. Voor iemand die zich nog totaal geen voorstelling kan maken van 3x daags een sapje uit de slowjuicer… Ik hoop stiekem dat er nog wat te kauwen valt op zo’n sapje. Ik moet mijn (kaak)spieren immers wel in conditie houden 😉

Ach nee, gekheid! Ik ga er naartoe om 3 dagen te genieten van fijn gezelschap, lekkere sauna’s en veel rust. Het zou mooi zijn wanneer deze detox me gaat helpen om mijn suikerverslaving weer in de hand te krijgen. Om weer even te ervaren hoe het voelt wanneer je lief bent voor je lijf, want van de periode voor mijn terugval weet ik nog hoe goed ik me lichamelijk voelde, hoe fit.

Die yoga, dat gaat vast lukken! Ik heb in december drie proeflessen gehad, deze had ik gewonnen. Daarvoor had ik het nog nooit gedaan, en het is me eigenlijk reuze meegevallen, ik kon redelijk meekomen voor mijn gevoel. En dat is heel wat voor iemand die zichzelf altijd een hark heeft gevoeld.

Volgende week meer! (mocht je langer dan een week niets horen, dan heb ik het ofwel niet overleefd of ik ben halverwege gedeserteerd richting de eerste de beste supermarkt en schaam ik me te erg om er over te schrijven 😉 )